Witajcie

Dziś Dzień Miłośników Książek to i recenzji zabraknąć nie mogło. Dzięki uprzejmości Księgarni Internetowej TaniaKsiazka.pl dostałam możliwość przeczytania pewnych nowości wydawniczych, dlatego też przybywam do Was z opinią o jednej z nich.

Na pierwszy ogień światowy bestseller. Poradnik jakich na rynku wydawniczym coraz więcej. "Mieć mniej" autorstwa Tishy Morris, konsultantki feng shui, mówczyni, trenerki. Czy ta pozycja zrobiła na mnie wrażenie?

Zapraszam do lektury.

"Mieć mniej" to kolejna już pozycja na rynku wydawniczym z serii poradników, które mają za zadanie pomóc Nam w "odgruzowaniu" swojego życia i odnalezieniu w nim harmonii. Przeczytałam już kilka tego typu poradników i niestety (albo stety) może zdarzyć mi się małe porównanie do wcześniej przeczytanych pozycji.

Nadmiar niepotrzebnych rzeczy, kolekcję pamiątek, przedmioty które wywołują negatywne wspomnienia, a może GB-ty plików, które archiwizujesz na dysku swojego komputera? To tylko niektóre z elementów o których wspomina autorka by oczyścić swoje otoczenie i wkroczyć w nowy etap w życiu. Owa pozycja zawiera na prawdę masę użytecznych informacji. Niestety opierając się na wcześniejszych przeczytanych przeze mnie pozycjach mam wrażenie (może mylne), że autorka gubi się w tym o czym pisze. Nie twierdzę, że nie posiada dużej wiedzy na poruszane w książce tematy (np. feng shui), ale myślę że nie do końca kolejność treści została przemyślana. Pojawiało się sporo niedomówień, tzn. rozpoczęcie nowego tematu w rozdziale X, a kontynuacja go kilka rozdziałów później, co mnie osobiście trochę irytowało. 

Książka nie zrobiła na mnie dużego wrażenia, a szkoda. Bo naczytałam się sporo pozytywnych recenzji. A ostatecznie pojawiło się rozczarowanie, fragmentami nawet odczucie Déjà vu. Znam kilka innych książek, które bardziej do mnie przemówiły, ale wiadomo o gustach się nie dyskutuje. Nie mniej książkę polecam, chociażby do porównania z innymi pozycjami dostępnymi na rynku wydawniczym. Sami oceńcie czy warto.

Pozdrawiam i do przeczytania.

"Każdy ma coś na sumieniu,

a dzieci nie zawsze są niewinne."

Jak wiecie chętniej sięgam po pozycję debiutantów, niż kolejne powieści znanych już autorów. Bywa różnie raz się zawiodę, raz jestem zachwycona i czekam na kolejne dzieła. A jak było tym razem? Czy "Kredziarz" autorstwa C. J. Tudor zachwycił czy okazał się porażką literacką?

Małe miasteczko i mroczne tajemnice z przeszłości, czy to dobry pomysł na thriller? 
Tak! To doskonały pomysł. Akcja powieści prowadzona jest dwutorowo. Autorka zgrabnie przenosi Nas między teraźniejszością czyli wydarzeniami roku 2016, a rokiem 1986, kiedy to wszystko się zaczęło. A zaczęło się niewinnie, od wspólnych rowerowych przejażdżek grupki przyjaciół. Niestety, nie dla każdego dziecka dzieciństwo jest beztroskie. Czasem dzieci wchodzą w dorosłość z bardzo dużym bagażem życiowym i tak jest w tym przypadku. Bohaterowie zmagają się z traumatycznymi wydarzeniami z przed trzydziestu lat. Dorosłe życie komplikuję się z dnia na dzień, gdy wszystkie wspomnienia zaczynają powracać, a każdy dzień to walka by rozwiązać niezamknięte sprawy z dziecięcych lat.

Nie tylko wielbiciele kryminałów będą zachwycenia. Książka na prawdę wciąga. 

Przyznaję początkowo miałam wrażenie, że wplecione w całość wspomnienia profesora Billa Bassa są zbędne, ale po trzecim rozdziale to złudzenie minęło, a sama książka wciągnęła. Każdy rozdział to osobna sprawa, więc praktycznie przez cały czas jesteśmy w centrum wydarzeń. Krótko mówiąc, autor nie daje Nam nawet na chwilę przysnąć. 

Myślę, że duży odsetek czytelników sięgających po ową pozycję spodziewa się książki poświęconej głównie Ośrodkowi Antropologii Sądowej "Trupia Farma" i zagadkom kryminalnym. Rzeczywistość jest nieco inna, gdyż w książce znajdziemy wspomnienia założyciela Trupiej Farmy, ale spokojnie są one zabarwione humorem, także nie powinno być rozczarowań (sama niejednokrotnie śmiałam się podczas czytania TF).

Uwielbiam thrillery. Miałam nadzieje, że dzisiejsza "gwiazda" nie tyle mnie wciągnie, ale po prostu będę ją z przyjemnością czytać. Niestety Córka Króla Moczarów, bo o tej książce mowa, wywołała u mnie mieszane uczucia. Spodziewałam się całkowicie czegoś innego po tej pozycji, ale czy się zawiodłam? 

O tym w dalszej części tekstu.

Powieść Karen Dionne to historia widziana oczami dorosłej kobiety, która w wieku dwunastu lat dowiaduje się, że jej "cudowne" życie pod kontrolą zaborczego ojca jest jednym wielkim kłamstwem. Prawda okazuję się na tyle bolesna, że nastoletnia Helena, długo nie może uwierzyć, że przez lata wraz z matką była więziona przez własnego "kochającego" ojca na mokradłach. 

Pewnego dnia jednak mydlana bańka pęka i Helena z matką uciekają... z nadzieją, że ich koszmar na dobre się skończył. Porywacz, gwałciciel i kochający tatuś w jednej osobie trafia do zakładu karnego. Niestety po kilkunastu latach koszmar powraca, gdy ojciec ucieka z więzienia.

Pozdrawiam i do przeczytania.

Książka popularno - naukowa inaczej czyli "Wszechświat w Twojej dłoni". Przyznaje trochę leżała na stosiku "do przeczytania", ale u mnie większość zakupionych książek czytana jest dopiero po jakimś czasie i tak było też w tym przypadku. 

Najchętniej czytam thrillery, może dlatego ta książka tak długo czekała na swoją kolej. Jestem już jednak po lekturze i przybywam do Was z moją opinią na temat też pozycji.

Christophe Galfard, uczeń samego Stephena Hawkinga podjął się trudnego zadania. Przedstawia w łatwy i przyjemny sposób jak działa wszechświat, odkrywając przed czytelnikiem jego najskrytsze sekrety. Cudowna podróż w której w jednej chwili leżysz z przyjaciółmi na plaży, a w drugiej jesteś gdzieś we wszechświecie i oglądasz np. czarną dziurę z bliska. Prostym i zrozumiałym językiem stara się ukazać nie tylko zakamarki wszechświata, ale przede wszystkim obrazuje fizykę tak, by wytłumaczyć wszystkie zagadnienia w sposób jak najbardziej zrozumiały.

Podpisuję się pod tą pozycją rękami i nogami. Nigdy nie lubiłam się z przedmiotami ścisłymi, a ta książka pokazuje, że fizyka też może być ciekawa i zrozumiała dla każdego.

Pozdrawiam i do przeczytania.

Styczeń za Nami, a ja dodaję dopiero drugą recenzję w tym roku. Czas by czytać jest, ale jak niektórzy z Was wiedzą z mojego Instagrama nie jestem w stanie czytać, bo czekam na wizytę u okulisty (oczy po prostu nie wytrzymują). Dlatego też jestem z Wami mniej nie tylko tutaj, ale także na IG. No dobrze, ale do rzeczy bo znów odbiegam.

Kolejna pozycja z kategorii fantasy na moim blogu. Jeżeli takie pozycję Was męczą piszcie w komentarzach pod postem, do skrzynki na FB i IG, no i oczywiście POLECAJCIE mi KSIĄŻKI do przeczytania i recenzowania.

Powieść fantasy autorstwa S. J. Kincaid "Diabolika", leżała na moim stosiku książek do przeczytania kilka miesięcy i żałuję, że dopiero w tym roku po nią sięgnęłam, tym bardziej, że nie mogę się doczekać aż w Polsce pojawi się drugi tom "Cesarzowa". 

Kosmos podbity, ludzie opuścili ziemie i zamieszkują zdobyte planety oraz liczne statki kosmiczne. Władzę sprawuję cesarz, zaś jedynym bóstwem jest Żywy Kosmos, któremu to co jakiś czas składa się ofiarę, lecz nie z ludzi tylko specjalnie wyhodowanych humanoidów... Jednym z takich tworów jest Nemezis czyli tytułowa Diabolika stworzona i zaprogramowana genetycznie by kochać i w razie konieczności oddać swe życie za swojego właściciela. Jednak Nemezis nie jest "zwykłą" diaboliką. Potrafi kochać, nie tylko swoją Panią dla której została stworzona, ale także... Turysa, pierwszego następcę.

Pierwsza recenzja w nowym roku, dlatego też na wstępie chcę Wam życzyć, by ten 2018 rok był szczęśliwy i przynajmniej tak dobry jak miniony.

Pozycja tylko na pozór dla młodszego czytelnika, jednak sama uważam, że dorośli również powinni sięgnąć po "Dzikie królestwo" autorstwa Simona Davida Edana.

Pięknie napisana historia o "zagładzie ludzkości" skierowana i opowiedziana specjalnie z myślą o młodzieży. Jednak jak wspomniałam na początku bardziej dojrzali czytelnicy również powinni sięgnąć po te pozycję. Autor "pokazuje" Nam koniec ludzkości. Dokładnie opisuje to co może się stać, jeśli gatunek ludzki nie zacznie szanować i dbać o to co daje Matka Natura. 

Pierwszy Tom sagi Dzikie królestwo to nie tylko wprowadzenie czytelnika w fantastyczny świat w którym początkowo w zgodzie żyją ludzie, zwierzęta i kotyni (ludzie potrafiący zmienić się w każde istniejące zwierze) to przede wszystkim opowieść o przyjaźni międzygatunkowej, ogromnej woli przetrwania życia na ziemi i walki o pokój. 

Ciągła akcja i zwroty wydarzeń na pewno wciągną młodszego czytelnika, a starszemu dadzą do myślenia, że gatunek ludzki niesie ze sobą wiele złego co może się kiedyś na prawdę źle skończyć dla całej planety.

Z niecierpliwością czekam na kolejny tom serii.

Pozdrawiam i do przeczytania.