Witajcie,

Mam dla Was propozycję książki, której recenzja może nie być do końca obiektywna ze względu, na tematykę. Czyli koty, które uwielbiam! Zdaję sobie jednaksprawę, że duża część społeczeństwa nie przepada za tymi miauczącymi indywidualistami, niektórzy nawet panicznie się ich boją. Sama je uwielbiam i mam rozkapryszoną czwórkę w domu. To tak jakby mieć miniaturki lwów w domu. No są po prostu cudowne! 

No dobrze, koniec z tym. Tekst ma być o książce, a nie o kotach. Jeśli przebrnęliście przez moje krótkie wywody, dlaczego koty są moimi ulubionymi zwierzakami domowymi to zapraszam do przeczytania tekstu właściwego czyli recenzji książki - "O czym myślą koty Kocie sekrety oczami naukowców (tutaj)", Thomasa McNamee.

Wyświetl ten post na Instagramie.

Post udostępniony przez Kamila Kołodziejczak (@czytam_w_trampkach) Gru 6, 2018 o 3:57 PST

Nie zagłębiając się w opisy pozycji, po tytule spodziewałam się czegoś bardziej w stylu poradnika kocich ekspertów. Na szczęście książka pozytywnie mnie zaskoczyła i czytałam ją z przyjemnością. Gatunek popularnonaukowy często kojarzony jest z nudną paplaniną, którą nie każdy czytelnik jest w stanie zrozumieć bez korzystania z dodatkowych przypisów. Tutaj nie ma o tym mowy autor ma rzadko spotykaną lekkość w przekazywaniu swojej wiedzy. Czytając miałam wrażenie bardziej jakbym sięgnęła po propozycję nie naukowca, a osoby, którą te futrzaki inspirują,zamiast być tylko obiektem do obserwacji i badań.

Książka jest świetnie napisana. Czyta się ją lekko i przyjemnie. Znajdziemy w niej nie tylko zbiór ciekawostek dotyczących kotów, ale także kocie opowieści, które z pewności umilą długie wieczory.
Polecam każdemu, kto choć trochę chciałby zrozumieć kociaki.

Za możliwość przeczytania dziękuję Księgarni Internetowej Gandalf.com.pl

Koniec roku się zbliża, a ja dochodzę do wniosku, że w tym roku przeczytałam i zrecenzowałam dla Was najwięcej poradników w porównaniu do lat poprzednich. Sama się sobie dziwię, bo jednak od zawsze królowała u mnie fantastyka, a w tym roku niespodzianka! Masa poradników. I tak oto znów poradnik, który wywołuje wiele emocji (przynajmniej u osób czytających książkę z którymi miałam możliwość rozmowy).

"Dobre maniery dla miłych ludzi którzy czasem mówią K***A (tutaj)"  autorstwa Amy Alkon i od razu rozczarowanie. Po co używać w tytułach wulgarne słowa skoro i tak się je cenzuruje? W moim odczuciu chyba tylko dlatego, by przyciągnąć czytelnika, ale szczerze powiedziawszy jest to słabe. Osoba czytająca książki i tak zawsze interesuje się treścią, a nie samym tytułem. Dlatego też nie rozumiem trenu używania słów wulgarnych skoro i tak cenzura pozostaje. No dobrze, ale do rzeczy. Zapraszam na recenzję.

Wyświetl ten post na Instagramie.

Post udostępniony przez Kamila Kołodziejczak (@czytam_w_trampkach) Paź 28, 2018 o 7:29 PDT

Do zapoznania się z tą książką skusiły mnie właśnie bardzo podzielone opinie na jej temat. Sama chciałam sprawdzić co z nią jest nie tak? Teraz już wiem. Pozycja miała być lekka i przyjemna, a niestety częściej mnie irytowała, niż zachęcała do przeczytania. Choć nie ukrywam, kilka razy autorka zdołała mnie rozśmieszyć swoim tekstem.

Po krótkim opisie na okładce, spodziewałam się na prawdę dużej dawki porad dotyczących zachowania się w trudnych sytuacjach. By zwracanie komuś uwagi nie opierało się na  wiązance  wulgaryzmów w kierunku drugiej osoby, a pokazaniem spojrzeniem na problematyczne sytuacje z innej perspektywy. Niestety nie znalazłam w tej książce tego czego szukałam. Autorka zbyt często opowiada o sobie i problemach z przeszłości zamiast, przynajmniej podjąć próbę nauki czytelnika jak radzić sobie z codziennymi sytuacjami, które są dla większości z Nas bardzo problematyczne. Pozycja nudzi i choć czyta się szybko to treść jest na tyle nudna, że po odłożeniu książki trudno znów po nią sięgnąć.

Za możliwość przeczytania dziękuję Księgarni Internetowej Gandalf.com.pl

Pozdrawiam i do przeczytania.

Witajcie,

Nadrabiając zaległości przybywam do Was z kolejnym bestsellerem. Przygotowałam recenzję pierwszego tomu "Serce z cierni" autorstwa Bree Barton.

Nie od dziś wiecie, że uwielbiam fantastykę. Z resztą recenzji tego własnie gatunku na blogu możecie znaleźć najwięcej. Dlatego też nikogo nie powinno dziwić, że dzisiejsza recenzją również jest z tego gatunku.

Ciekawi mojej opinii? Jeśli tak, to zapraszam do czytania.

Pierwszy tom serii, która na pewno wciągnie czytelników  w każdym wieku. Opowieść pełna magii i zwrotów akcji. Młoda dziewczyna poszukująca zemsty, ojciec dokonujący wyborów za nią, bo przecież trzeba młodą damę wydać jak najlepiej za mąż się tylko da i on nadęty książę. Czy z takiej mieszaki może wyjść dobra opowieść? Oj może! 

"Serce z ciernia" to przede wszystkim pięknie wydana książka dla młodzieży. Owszem w początkowych rozdziałach zauważamy schemat tego typu powieści, ale na szczęście Bree Barton szybko buduje napięcie w książce, co spowoduję, że czytelnik szczególnie ten młodszy nie będzie miał czasu na nudę. 

Polecam z całego serca, bo to ponad 400 stron pięknej opowieści, która dopiero się zaczyna.

Pozdrawiam i do przeczytania.

Witajcie

Ostatnimi czasy coraz częściej w moje ręce trafiają poradniki. Tak jest i tym razem. Przyznaję skusiła mnie rysunkowa okładka, która niestety jest całkowitym przeciwieństwem treści. Tak, wiem. Nie ocenia się książki po okładce. A jednak "zgrzeszyłam" i sięgnęłam po tą pozycję, najpierw zerkając na okładkę, a dopiero potem interesując się treścią. Co wyszło z mojego błędu (inaczej swojej decyzji nazwać nie umiem)? O tym w dalszej części tekstu.

Przygotowałam dla Was krótką recenzję "Najnudniejsza książka świata. Ta książka uśpi cię na amen" - Dr Hardwick, Prof. K. McCoy.

Zapraszam do czytania.

Tak jak wspomniałam, książka przyciągnęła mnie swoją zabawną okładką. Czytając opis myślałam, a raczej miałam nadzieje, że treść jest zabawna i wciągająca. Myliłam się. Bardzo długo szukałam plusów tej książki i niestety, ale nie ma ich zbyt wiele. "Najnudniejsza książka świata. Ta książka uśpi cię na amen" autorstwa Dr Hardwicka i Prof. K. McCoya, sięgnęłam po tą pozycję i żałuję bo zastanawiam się po co ktoś tą książkę wydał? Przeczytanie, a raczej przejrzenie całości zajęło mi 2 godziny. Zawartość nic mi nie dała. Zmarnowałam tylko czas, który mogłam przeznaczyć na inną książkę. Jeśli kogoś zainteresuje historia rond czy rodzaje śniegu niech sięgnie po książkę, może znajdujące się w niej "ciekawostki" przydadzą się np. podczas imprezy ze znajomymi.

Witajcie,

Dziś bez zbędnych wprowadzeń, bo ostatnio mam jeszcze mniej czasu na pisanie niż zwykle. Przychodzę do Was z pięknie wydanym i bardzo wciągającym bestseller'em. "Manhattan Beach" autorstwa Jennifer Egan to prawie 600 stron poruszającej historii o młodej dziewczynie, walczącej o swoje przekonania w czasach drugiej wojny światowej.

Manhattan Beach, wybierając ową pozycję zaciekawiła mnie fabuła i przyznaję nawet nie spojrzałam na ilość stron. Gdy książka do mnie dotarła mym oczom ukazała się "cegiełka", ale powiem wprost. Nawet nie wiem kiedy te strony przeleciały. Pomimo iż nie jest to nic lekkiego i wymaga pełnego skupienia, książkę bardzo przyjemnie się czyta.

Historia Anny, która "walczy" o swoje przekonania w trudnych czasach. Gdy kobieta nie ma zbyt wiele do powiedzenia. Dziewiętnastolatka nie ma łatwego życia. Trudne czasy drugiej wojny światowej, nieuleczalnie chora siostra, problemy finansowe i ojciec... W którego zaginięcie wierzy tylko Anna. W momencie, gdy ojciec Anny przepada bez śladu na światło dzienne wychodzą zastanawiające wszystkich fakty, które nie wskazują na jego zaginięcie, a raczej przemyślaną ucieczkę. Główna bohaterka jednak nie daję za wygraną i szuka ojca na dnie morza. Jako jedyna kobieta nurek, Anna nie ma łatwo, ale nie poddaję się.

Powieść to nie tylko główna bohaterka to przede wszystkim opowieść o ciężkich dla kobiet czasach. Dzięki autorce czytelnik, nie ma chwili na nudę. Tak jak wspomniałam, to nie jest lekka propozycja, gdyż wymaga pełni skupienia, ale na prawdę warto.

Pozdrawiam i do przeczytania.

Witajcie,

Walczę by wrócić do systematycznego pisania, a co za tym idzie po pracy znów pracuje, ale nad tym co na prawdę sprawia mi radochę. Dopracowuje teksty na bloga i robię zdjęcia (nie wszystkie mnie zadowalają, niestety wyszłam z wprawy).

By odgruzować się z nie zrecenzowanych książek piszę w każdej wolnej chwili. I tak oto dziś recenzja książki, która miano bestsellera otrzymała nie bez powodu czyli "Przepowiednia" - Gwendolyn Womack.

Z twórczością Gwendolyn Womack spotkałam się po raz pierwszy i muszę się przyznać, że bardzo polubiłam jej lekkie pióro. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Treść podzielono na rozdziały opowiadające o Semele,  jej dążeniu do odkrycia prawdy o tajemniczym artefakcie liczącym dwa tysiące lat. A także coś co mnie osobiście zaskoczyło bardzo pozytywnie czyli historie opowiadające o córce bibliotekarza z Biblioteki Aleksandryjskiej i losach jej pokoleń. 

Cudowny klimat i książki w tle. Chyba nie ma nic lepszego dla mola książkowego niż książka o miłości do książek. Cała fabuła kręci się wokół bibliotek, ksiąg i wszelakiego pisma. Zaś skrywana tajemnica artefaktu zachęca do szybkiego przeczytania.

"Przepowiednia" G. Womack, przyznaję przeglądając opinie w sieci, nie tyle bałam się zanudzenia, a raczej tego, że książka trafi na tzw. stos hańby czyli książek, których nie doczytałam. Na szczęście po raz kolejny się myliłam. Wielbiciele zarówno thrillerów, powieści historycznych, a nawet romansów w Przepowiedni znajdą coś dla siebie. 

Pozdrawiam i do przeczytania.