Witajcie,

Dziś bez zbędnych wprowadzeń, bo ostatnio mam jeszcze mniej czasu na pisanie niż zwykle. Przychodzę do Was z pięknie wydanym i bardzo wciągającym bestseller'em. "Manhattan Beach" autorstwa Jennifer Egan to prawie 600 stron poruszającej historii o młodej dziewczynie, walczącej o swoje przekonania w czasach drugiej wojny światowej.

Manhattan Beach, wybierając ową pozycję zaciekawiła mnie fabuła i przyznaję nawet nie spojrzałam na ilość stron. Gdy książka do mnie dotarła mym oczom ukazała się "cegiełka", ale powiem wprost. Nawet nie wiem kiedy te strony przeleciały. Pomimo iż nie jest to nic lekkiego i wymaga pełnego skupienia, książkę bardzo przyjemnie się czyta.

Historia Anny, która "walczy" o swoje przekonania w trudnych czasach. Gdy kobieta nie ma zbyt wiele do powiedzenia. Dziewiętnastolatka nie ma łatwego życia. Trudne czasy drugiej wojny światowej, nieuleczalnie chora siostra, problemy finansowe i ojciec... W którego zaginięcie wierzy tylko Anna. W momencie, gdy ojciec Anny przepada bez śladu na światło dzienne wychodzą zastanawiające wszystkich fakty, które nie wskazują na jego zaginięcie, a raczej przemyślaną ucieczkę. Główna bohaterka jednak nie daję za wygraną i szuka ojca na dnie morza. Jako jedyna kobieta nurek, Anna nie ma łatwo, ale nie poddaję się.

Powieść to nie tylko główna bohaterka to przede wszystkim opowieść o ciężkich dla kobiet czasach. Dzięki autorce czytelnik, nie ma chwili na nudę. Tak jak wspomniałam, to nie jest lekka propozycja, gdyż wymaga pełni skupienia, ale na prawdę warto.

Pozdrawiam i do przeczytania.

Witajcie,

Walczę by wrócić do systematycznego pisania, a co za tym idzie po pracy znów pracuje, ale nad tym co na prawdę sprawia mi radochę. Dopracowuje teksty na bloga i robię zdjęcia (nie wszystkie mnie zadowalają, niestety wyszłam z wprawy).

By odgruzować się z nie zrecenzowanych książek piszę w każdej wolnej chwili. I tak oto dziś recenzja książki, która miano bestsellera otrzymała nie bez powodu czyli "Przepowiednia" - Gwendolyn Womack.

Z twórczością Gwendolyn Womack spotkałam się po raz pierwszy i muszę się przyznać, że bardzo polubiłam jej lekkie pióro. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Treść podzielono na rozdziały opowiadające o Semele,  jej dążeniu do odkrycia prawdy o tajemniczym artefakcie liczącym dwa tysiące lat. A także coś co mnie osobiście zaskoczyło bardzo pozytywnie czyli historie opowiadające o córce bibliotekarza z Biblioteki Aleksandryjskiej i losach jej pokoleń. 

Cudowny klimat i książki w tle. Chyba nie ma nic lepszego dla mola książkowego niż książka o miłości do książek. Cała fabuła kręci się wokół bibliotek, ksiąg i wszelakiego pisma. Zaś skrywana tajemnica artefaktu zachęca do szybkiego przeczytania.

"Przepowiednia" G. Womack, przyznaję przeglądając opinie w sieci, nie tyle bałam się zanudzenia, a raczej tego, że książka trafi na tzw. stos hańby czyli książek, których nie doczytałam. Na szczęście po raz kolejny się myliłam. Wielbiciele zarówno thrillerów, powieści historycznych, a nawet romansów w Przepowiedni znajdą coś dla siebie. 

Pozdrawiam i do przeczytania.

Witajcie,

Pomiędzy codziennymi zajęciami znajduję chwilę i przychodzę do Was z opinią dotyczącej książki z którą miałam na prawdę duży problem. Tym razem mam dla Was bestseller w wielu krajach. O jakiej pozycji mowa? Oczywiście o Księga Joanny Lidii Yuknavitch. Wspominałam Wam o niej jakiś czas temu w jednym z postów w mediach społecznościowych. Za egzemplarz dziękuję Księgarni Internetowej TaniaKsiazka.pl.

W minionym roku wiele czasopism zachwycało się "dziełem" L. Yuknavitch. Pisano o nim m. in. :

  Jedna z najważniejszych książek 2017 roku według „New York Timesa”.

Jedna z 32 najbardziej ekscytujących książek, które ukazały się w 2017 roku – BuzzFeed.

Jedna z 33 książek do przeczytania w 2017 roku – „The Huffington Post”.

Czy te opinie są trafne, a może po prostu książka i sama autorka są na tyle kontrowersyjne, że nic innego nie można napisać? Ciekawi mojej opinii? Jeśli tak, to zapraszam do czytania.

Pozdrawiam i do przeczytania.

Witajcie

Dziś Dzień Miłośników Książek to i recenzji zabraknąć nie mogło. Dzięki uprzejmości Księgarni Internetowej TaniaKsiazka.pl dostałam możliwość przeczytania pewnych nowości wydawniczych, dlatego też przybywam do Was z opinią o jednej z nich.

Poradnik jakich na rynku wydawniczym coraz więcej. "Mieć mniej" autorstwa Tishy Morris, konsultantki feng shui, mówczyni, trenerki. Czy ta pozycja zrobiła na mnie wrażenie?

Zapraszam do lektury.

"Mieć mniej" to kolejna już pozycja na rynku wydawniczym z serii poradników, które mają za zadanie pomóc Nam w "odgruzowaniu" swojego życia i odnalezieniu w nim harmonii. Przeczytałam już kilka tego typu poradników i niestety (albo stety) może zdarzyć mi się małe porównanie do wcześniej przeczytanych pozycji.

Nadmiar niepotrzebnych rzeczy, kolekcję pamiątek, przedmioty które wywołują negatywne wspomnienia, a może GB-ty plików, które archiwizujesz na dysku swojego komputera? To tylko niektóre z elementów o których wspomina autorka by oczyścić swoje otoczenie i wkroczyć w nowy etap w życiu. Owa pozycja zawiera na prawdę masę użytecznych informacji. Niestety opierając się na wcześniejszych przeczytanych przeze mnie pozycjach mam wrażenie (może mylne), że autorka gubi się w tym o czym pisze. Nie twierdzę, że nie posiada dużej wiedzy na poruszane w książce tematy (np. feng shui), ale myślę że nie do końca kolejność treści została przemyślana. Pojawiało się sporo niedomówień, tzn. rozpoczęcie nowego tematu w rozdziale X, a kontynuacja go kilka rozdziałów później, co mnie osobiście trochę irytowało. 

Książka nie zrobiła na mnie dużego wrażenia, a szkoda. Bo naczytałam się sporo pozytywnych recenzji. A ostatecznie pojawiło się rozczarowanie, fragmentami nawet odczucie Déjà vu. Znam kilka innych książek, które bardziej do mnie przemówiły, ale wiadomo o gustach się nie dyskutuje. Nie mniej książkę polecam, chociażby do porównania z innymi pozycjami dostępnymi na rynku wydawniczym. Sami oceńcie czy warto.

Pozdrawiam i do przeczytania.

"Każdy ma coś na sumieniu,

a dzieci nie zawsze są niewinne."

Jak wiecie chętniej sięgam po pozycję debiutantów, niż kolejne powieści znanych już autorów. Bywa różnie raz się zawiodę, raz jestem zachwycona i czekam na kolejne dzieła. A jak było tym razem? Czy "Kredziarz" autorstwa C. J. Tudor zachwycił czy okazał się porażką literacką?

Małe miasteczko i mroczne tajemnice z przeszłości, czy to dobry pomysł na thriller? 
Tak! To doskonały pomysł. Akcja powieści prowadzona jest dwutorowo. Autorka zgrabnie przenosi Nas między teraźniejszością czyli wydarzeniami roku 2016, a rokiem 1986, kiedy to wszystko się zaczęło. A zaczęło się niewinnie, od wspólnych rowerowych przejażdżek grupki przyjaciół. Niestety, nie dla każdego dziecka dzieciństwo jest beztroskie. Czasem dzieci wchodzą w dorosłość z bardzo dużym bagażem życiowym i tak jest w tym przypadku. Bohaterowie zmagają się z traumatycznymi wydarzeniami z przed trzydziestu lat. Dorosłe życie komplikuję się z dnia na dzień, gdy wszystkie wspomnienia zaczynają powracać, a każdy dzień to walka by rozwiązać niezamknięte sprawy z dziecięcych lat.

Nie tylko wielbiciele kryminałów będą zachwycenia. Książka na prawdę wciąga. 

Przyznaję początkowo miałam wrażenie, że wplecione w całość wspomnienia profesora Billa Bassa są zbędne, ale po trzecim rozdziale to złudzenie minęło, a sama książka wciągnęła. Każdy rozdział to osobna sprawa, więc praktycznie przez cały czas jesteśmy w centrum wydarzeń. Krótko mówiąc, autor nie daje Nam nawet na chwilę przysnąć. 

Myślę, że duży odsetek czytelników sięgających po ową pozycję spodziewa się książki poświęconej głównie Ośrodkowi Antropologii Sądowej "Trupia Farma" i zagadkom kryminalnym. Rzeczywistość jest nieco inna, gdyż w książce znajdziemy wspomnienia założyciela Trupiej Farmy, ale spokojnie są one zabarwione humorem, także nie powinno być rozczarowań (sama niejednokrotnie śmiałam się podczas czytania TF).